Öyle Zorki Şiiri - Ferhat Eren

Öyle zor,öyle zor ki gün ışığında karanlığa bakmak,
Geceler ayaz,yıldızlar çakmak,çakmak
İçimi sızlatmaz mı sanırsın papatyalar arasında yürümek
İstemesem de dalgınlığında yürürken üstlerine basmak.

Geceler ah geceler...
Yalnızlığımda koynuna sokulduğum geceler.
Gizlice göz kırparken yıldızların büyüsüne kapıldığımda
Ayazların iliklerime işlediğini duymamışım sabaha kadar.
Güneşin ışıklarını fark etmemişim mehtabı aydınlatan güzelliği
Ellerimi koltuklarını altıda,ısınmaya çalışıyorum donduruyor sensizlik beynimi
Kayboluverdiğini fark ediyorum büyülü esrarının gecenin.

Sonra bir günlük hayat başlıyor yeniden
Armağan bana yıldızlı geceler ama benim değil biliyorum
Başkalarının avuçlarında ellerin
Benim yıldızım başka gözlerde
Uzaktan seyrederim yıldızlı geceleri,ikimizin olduğunda gökyüzü
Yalnız sen ve en varken sessizliğini derinliklerinde
Gerçeklere döndüğümde ılık bir ten kokusu kalır boşluğa uzanan ellerimde

Sus söyleme kimse bilmesi
Kaymasın artık yıldızlar
Yarın akşama kadar saklasın elemlerimi öbür yüzde dost geceler
Saklı kalsın hayallerimiz,
Gün ışığı da anlamasın,aşkıma şahit yıldızlar sönmesin.
Sevdamızı,hasretimizi bir yüreğimiz bilsin,birde dost geceler...