Öyle Zor ki / Bile Bile Şiiri - Güler Ataş

Öyle zor ki,
Açamadığım pencerelerde beklemek
Rüzgarla sokağıma gelen
Kokuna gecelemek
Öyle zor ki,
ayaklarını ayaklarım yapıp
Seni taşımak kendime
Görebildiğim en yükseğe bakıp
Yalvarmak kırlangıçlara
Onu da getir
Onu da getir
Onu da getir dönüşte
Dönmüyor kuşlarım,
kötü kokuyor gökyüzü, kötü
Bulutlara yalvarıyorum
Tanrılara ağlıyorum
Bu nasıl bir ceza
Eriyorum,
Ölüyorum
Gelmiyorsun

Öyle zor ki
sesine duyduğum özlem
Küfrediyorum ağız dolusu
Çalmıyor işte, çalmıyor bir kez bile
Hem kuşlarım gelmiyor
Hem tanrılar anlamıyor
Hem şu telefon
Ah şu telefon
Sürgünde miyim, inziva damıyım
Saatler intikamcı
Niye, bütün türküleri hüzünlü seçiyorum
Şarkılar, neden hep seni anlatır
Bütün notalar bana mı yazılmış

Öyle zor ki
aklımı almak senden
Kaç, kere aklına düşüyorum
Kaç, sabah bana açtın gözlerini
Hangi akşama kattın tutkunun rengini
Hep yalnız içiyorum yarım kalan şarabımı
Sonra sendeliyorum,
Sensiz çıldırıyor, ipotek altına aldığım
Bütün duygularım

Öyle zor ki
kuru havada yağmur duasına çıkar gibi
Kaldırmak ellerini bile bile
Ve ıslatmak ruhunu kırk derece sıcakta
Sonra buharlaşmak, içtiğin su olmak için
Terinle vücudundan sızmak
Ve düşmek ayağının altına
Bir damla su birikintisi olmak
Gel artık
Gel artık gel
Güneşi eritiyor yokluğun
Beni bul, beni bul, beni bul
20/06/2006