Öyle yorgunum ki bugün

Öyle yorgunum ki bugün
Hislerimin denize paralel dağlarına tırmandığım
Bu akşam
Çiçek yordu beni
Hem mağlup oldum, göğsüm zehir ister
Bir yıllık seriyi bozar, kendime çelmeyi takarım
Düşüp bıraktığım yerde
Başka nefeslerde de var aynından
Ciğerlerin isyanını bastırırken küllük kuvvetleri
Bilirim
Beyaz renkli uzuvların hücre evlerinden
Taşan kanları/ Taşıran adamları ve kadınları/ İten sıkan kolları
Biri mahsul veren öteki aylak dolanan elleri

Öyleyim ki bugün
Bu yorulmuş adam ve cebinde taşıdığı
Ölümü
Uykusundan uyanmayıp
Öğlen soğuğunda
Sığlıkta gezinir farketmez
Yalnız
Islanmaz, uslanmaz
Islanır
Denize yaslanır kurur
Dağ uzağındadır artık
Eğilmez koklatmaz çiçeğini
Göğe bakıp temizler kalbini

Bu çiçek
Bu dipdiri yüzlü, solgun ruhlu
Saçları ıslak
Tepeden bakışında gizlidir
Acıları(nı)
Kendinden ve gördüklerinden
Gözlerini kısarak saklar
Gülerken
Elleriyle birleştirir bir ruhun farklı ülkelere dağılmış parçalarını

Geceyi tarif eden işaretlerle boyanır trafolar
Devrim sözleriyle!
Bir kız içeride sigara içerken
Bir kız sigara içerken başlatılır bir devrim
Ve bir el titrerken
Suyun yol bulup aktığı
Şelaleler kadar ılık
Nargile közü kadar serin bir kalpte
Gizlice
Aniden
Ama usulca...