Ankara yanmış, yıkılmış,
dumanda kaybolmuş anılar.
sen pavyon sahnelerinin gülü,
ışıklarla süslenmiş bir hüzün,
maltepe sokaklarında başıboş,
yorgun bir şarkının son notası gibi.
kaldırımda yankılanır senin adın,
rüzgâr taşır beni sana,
her köşe başı biraz sitem,
hiç okunmamış duam.
hiç yaşanmamış gibi sanki,
ne sevda kalmış, ne gençlik, ne bahar.
bu gece öyle sarhoş,
öyle suskun,
öyle yarım.
sende kaldı bir yarım,
bende kalan bir bakışın,
sokak lambaları kadar yorgun,
ışığı titrek, umudu eksik.
evde karnım aç, sofra boş,
sofra değil, sensizlik kurulmuş bu gece.
bir tabak umut, dibi tutmuş,
ocağın alevi kadar zayıf nefesi.
ankara yanmış,
caddeler kül, tabelalar suskun.
sen hâlâ o sahnedesin,
gözlerinde alkol, kalbinde hiçlik.
maltepe sokaklarında başıboş adımların,
benim yorgun dualarımla karışır,
her yankı biraz ben, biraz pişmanlık.
hiç yaşanmamış gibi sanki,
bir hayatın eksik yarısıyız biz,
ve bu gece.
öyle sessiz,
öyle sarhoş,
öyle yarım.
Kayıt Tarihi : 15.11.2025 15:31:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.




Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!