Öyle Yalnızım ki…! Şiiri - Mustafa Ata

Öyle yalnızım ki
Kelimelere sığmıyor yalnızlığım
Haykırmak istiyorum yalnızlığımı
Başaramıyorum bir türlü
Her defasında boğulup kalıyorum
Sessiz kalan kelimelerimin arasında
Ne zaman haykırmak istesem
Sana olan sevgimin sonsuzluğunu
Boğazıma düğümlenip kalıyorlar
Sevgi yüklü kelimelerim
Ağlayamıyorum artık
Hıçkırıklara boğuluyorum
Göz pınarlarım kurumuş
Göz yaşlarım akmıyor artık sensiz
Geçen hüzün dolu zamanlarıma
Sessiz ağıtlar yakıyorum yalnızlığıma
İstemiyorum yalnızlığım kaderim olsun
Uzatıyorum sana ellerimi sessizce
Bir öksüzün garibanlığında boynum bükük
Ulaşamıyorum sana her defasında,feryatlarımın
Sessizliğinde ellerim bomboş kalıp iki yanıma
Düşüyor çaresizce
Ümitlerimi yitirmek istemiyorum yinede
Belki de bir gün duyurabilirim sessiz çığlıklarımı
Sana da,tutarsın ellerimden çıkarırsın beni
Yalnızlığımın karanlık dipsiz köşelerinden de
Kavuşurum sana AŞKIM…
07.08.08 İzmir