Öyle yağan bir yapmur bir daha hiç görmedim

Seni gödüğümde anlamıştım
Yapmur mevsimiydin sen
Gelmiştin ve ıslanacaktım
En güçsüz yerimden
Söz verdim
Aşkımı kalbime hapsedecektim
Yapmur mevsimiydi
sana her bakışımla biraz daha yağdın üzerime
Engel olmadı güneş yapmura
Çekti gitti buralardan vaktinden erken
Her bakışımda bir bebek gibi yeniden doğuyordum hayata
Seni severken terkettim insanlığı
Özgür irademi aşkına teslim ettim
Melek oldum gökyüzünde
Sözcükler aradım aşkı tarif eden
Küçük bir ev alma hayallerine kapıldım birden
Hemde içinde sen varken
İnsan bebeklerinin adını bile düşünüyor özgür iradesini yitirmişken
Aptal aptal gülümsüyor aşkı gökyüzünde
Haberleri seyretmiyor
Fırın fiyatlarına bakıyor vitrinlerde
Bir evim olsa İki odası, yatak odası, misafir odası,
Derken pahalı oluyor hayeller bile

Üzerime yapmurla ıslanmış aşkımı giydim
Karşına geçtim
Seni sevdiğimi söyledim
İstemedin
Pahalı hayalimi düşledim
Israr etmedim
Seni sevmekten vazgeçtim
Acından geçemedim.
Bu acıyla insan olmayı yeniden terkettim.
Aşkınla gökyüzünde melek olmuş ben kirlenmiş indim yeryüzüne.
Koştum ordan oraya yürümeyi yeni öğrenmişcesine.
Duyan olmadı
Anlayan olmadı
Gören oldu düştüğümü
Ordan oraya uçurdular beni dudaklardan kulaklara
Ama söylemediler
Seni nasıl sevdiğimi.

Aşkta yapmurlar gibidir.
Her bedene farklı düşer.
Ben seni gördüğümde yapmur vardı gökyüzünde,
İniyordu yeryüzne
Ve hiç bir şey yoktu üzerimde
Üstüme düştün istemesende
Sonbahar bitiyor
Çayım ocaktan eksik olmuyor bu sıralar
Hazırlıklarımı yaptım yapmur için
Demli bir çay koydum ocağa
İki fincan yanında
Bardağına çayını koydum
Sabırla çayını şekerlerinden ayırıyorum
Vuslatın hayali kalbimin köşesinde
Yağmanı bekliyorum sevgilim
Çünkü ben ilk kez yağmurda sevmiştim
Ve öyle yağan bir yağmur bir daha hiç görmedim