Öyle uzaklardan açtın ki kapıları

öyle uzaklardan açtın ki kapıları
daha yeni fark ediyorum
karanlık bir akşamda
bütün aydınlıkları
zamansız sayıyorum
ölümsüz olan karanlıklar
anlaşılmayan aydınlıkları
içinde barındırsa da
bu dünyada içtiğim ilk suyun
tadını hatırlamasam da
bugün Tanrı'nın çeşmesinde
ellerimi ve yüzümü yıkadım
ilk defa onun olan bir şeyi kullanırken
bu yolun karanlığındaki suları düşündüm
ve o sular hiç serinletmedi beni
çünkü ben oralardaki suyun
beni serinletip serinletmeyeceğini bilmiyordum
bildiğimi zannettiğim şeyler bilinmezdi
bilinmezde dönüp dolaşıp duruyordum
resmin birinde bir erkek bir kızın alnından öpüyordu
mutluluklarını düşündüm
asla istesem de başkası gibi olamayacağım
olduğumuz insanı
olabilecek güzel bir insana dönüştürmek varken
neden kendimizdeki güzellikleri fark etmek yerine
bütün güzellikleri karşıdaki kişide arayalım.
karanlıkta akan su görünmez
duyduğun sadece bir sestir
güzellik duyduğun mudur, gördüğün mü
sonsuza kadar güzel olanla yaptığın bu yolculuk
sence bir yaşamak ya da ölüm mü!