Öyle Uzaklara Dalıyorum Şiiri - Ömer Doğ ...

Gecenin yorgunluğu üzerimden hiç kalkmıyor. Sanki rüyalarım beni boğuyor ve
uykularımdan uyanır gibi oluyorum. Gözümü kapatıp uyumaya tekrar
koyuluyorum.

Ama uykum çoktan bölünmüş ve gözlerim öyle bir sabit noktada, aralıksız
donakalmıştı.

Nedenini bilmeden öyle uzaklara dalıyorum.

Acaba onu mu bekliyordum. Bunca yorgunluğumun sebebi o muydu? Gerçekten
sebebini ben bile bilmiyorum ama hissettiklerim sanki kalp sızısı. Bu kadar acı
çekmem normal miydi? Bu kadar dalgınlık, bu kadar boş vermişlik, acaba hayattan
soğuyacak kadar yorgun muydum? Bilmem gerçekten sevmiş miydim? Sevmeyi
istemiş miydim? Bunca sorular bunca düşünceler yorgunluğu tetikler miydi?

Gerçekten çok yorgunum demeye bile dilim varmıyor. Bir insan hayattan bu kadar
soğur mu, soğutulur mu? Anlam veremiyorum.

Her anım sanki yavaşlatılmış; bir
işkence makinesi. Acı çekmekle hissiz kalmak arasında bir duyguyu yaşıyorum.

Nedenini bilmeden öyle uzaklara dalıyorum.