Öyle Uzakki Şiiri - Murat Kılıç 2

Kanatırcasına içimi güneş parlıyor.
Sürüklenip usulsuz rüzgarlarla,
Mevsimler dönüyor, ömrüm geçiyor.
Sökülen her fotoğrafın içinde,
Yarım bir yürek ağlıyor.

Yenilir yutulur cinsten değil.
Öyle uzak ki, bir o kadar yakın.
Bir anda dönüyor ufkum,
Aydınlığın adına sırt dönüyor.
Her sahnesinde bu oyun,
Esrar perdesini yüzüme vuruyor.

Ne çıkarsa bahtıma misali.
Tesadüflere bıraktım artık bende,
Bezginlik verecek biçimde söylenen,
Bir ömür timsali,
Acı itiraflar yaşıyor içimde.

Uzaklara yazılan bir öykü.
Can çekişen yaralı bir zambak.
Hangi elden çıktığı belirsiz,
Kara kalem bir resim.
Akla hesap bir renk muamması.
En sonunda beklenen.
Olması asırlardır dilenen.
Öyle uzak ki...
Düşlerimle bile yetişemeyeceğim yerde.

06.02.2003