Öyle Tutuklu Kaldım Ki Şiiri - Sait Karagöz

Öyle tutuklu kaldım ki giden günleri saymıyorum.
Gecelerim sabah çıkmıyor güneşim ayılmıyor.
Nazarımda başka bir sima belirmiyor.
Gönül senden başkasına asla kanmıyorum.

Öyle tutuklu kaldım ki ilelebet çıkamıyorum.
Seninle büyüyen sevgim sensiz ölmüyor.
İnsan bir kere kitlendi mi hiçbir anahtar olmuyor.
Yaşamaktan bıksa da sevmekten bıkamıyorum.

Öyle tutuklu kaldım ki elemin eza değil keyif veriyor.
Çehrelerde seni anımsatacak izler tarıyor.
Yine de ummaktan vazgeçmiyor her yerde arıyor.
Yaklaşıyor, yaklaştıkça da çaresiz kalıyorum.

Öyle tutuklu kaldım ki sende müebbet mahkum kalıyorum.
Seni gördüğüm günden beri zaman akmıyor.
Sonu mutluluğa eren bir hikaye sensiz yazılmıyor.
Geçmişin geçmediği günleri yalnız yaşıyorum.

Öyle tutuklu kaldım ki yarınlara varamıyorum.
Güzel günler ufukta bir türlü görünmüyor.
O hep beklenen gönül misafiri gelmiyor.
Bil ki seni sensiz yaşayarak yaşlanıyorum.

12.10.23 İstanbul