ÖYLE tut ki ELLERİMİ Şiiri - Gül Özlem

Ey! Yürek atışlarımın güzel mimarı
Bilirmisin sen?
Bilirmisin bendeki fırtınayı,boranı
Sen dağların yamacında kırçiçeği
Sen gönlümün nazlı maralı
Anlatsam anlamazsın ki! Ağlayan gülüşlerimi
Anlamazsın çekimser gelişlerimi
Nasıl bir çelişkidir bu?
Sen aşka, bense sana sevdalı
Yaz gönlümün mektubuna ince düşlerini
Yazki savrulsun akşamın mor renginde tutkuların
Yaz ki mutluluğuma katılsın korkak umutların
Can canan olmuşken aşkın uğruna
Kaldır aradaki kördüğümleri
Kaldır geçitsiz sıradağları
Bu gece benim hasretimle yat koyunkoyuna
Sar benliğimi delice
Serilirken üstüme gök tüm karanlığıyla
Düşerken üstüme sonbaharın ürpertileri
Acemi bir aşk gibi
Cesur bir sevda gibi
Gir yüreğime gizlice
Anlatılamasa da bazı hisler
Gizemli duyguları yaz şiirce
Sevdamıza düşen kara bulutları yok et
Yağdır sevgi yağmurlarını delicesine
Şayet yok sayacaksan yaşananları
Durduracaksan uçuk zamanı
Eğer birgün bitecekse bu serüven
Eğer birgün çekip gideceksen
Nihayetle bitmesin bu aşkın romanı
Ben sana tutkun,
Gözlerimse,gözlerinden vefalı
Bırak hayaller bizden utanmasın
Gönül bahçeme sonbahar yaprakları düşmesin
Rüzgarın öfkesinde beyazgüller solmasın
Korkularım yalnızlığımı dost edinmiş
Ellerim ellerinden ayrılmasın
Öyle tutki ellerimi;
Yüreğin yüreğimi sarsın.