Canında camın dokusu, kırılma korkusu...!
Sınırsız boşluğa üşüyordun
karası çalınmış gözlerle.
Bir deniz uzanıyordu tutunduğun boşlukta;
dalgaların gürültüsüyle beslenen...
Bol yamalı şiirler sinmişti tenine
zor kaçtığın bataktan;
teli kopmuş türküler,,,
-Çok şeyin içinde, dışındaydın her şeyin -
ılık bir güneş gibi
sarıldım sarsıntına - kurudu yaprakların-
Astım kanayan yanını
urgan yapıp sözcükleri;
anam bildim, yüz sürdüm
Ben seni öyle sevdim; biliyorsun sen de...
Kayıt Tarihi : 2.12.2008 17:04:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Çocuk düşüydün tanrılar kervanında
her özlemin duasına yüz süren...
Şiir böyle başlıyor. Düzeltirseniz sevinirim...
TÜM YORUMLAR (2)