Yıllardır kapalı bir kapı yüreğim, penceresi ışıksız,
Kim çalsa duyulmuyor, eskimiş boyası, kelebek rengi solmuş.
Yıllardır sessiz kalbim kimseye razı olmuyor,
Cesaret yok ki son kilidin acısı derin hala duruyor.
Bir çift göz daha çaldı sessizliği bekleyerek önünde,
Açmaya sevda kalmamışki rafta sırtım dönük başlangıçlara.
Tanımadım geleni, niyetini de bilemedim durgun bakışlarda,
Kimsin diye soramadım korktum sessiz kaçışlara.
Hayata sevinç var alır mısın dedi gülerken anlamadığım şekilde,
Gülmeyi maskeden çıkartıp gerçeğini giydim üzerime.
Yıllardır ilk kez gerçeği dokundurdum yüzüme istemesem de,
Kapıları ilk kez gıcırdattım açmayı bilmesem de.
Öyle sevdim bir çift gözü kelimelerinin arasında,
Bilemedim nedenini, çözemedim söylemek istediğini.
Sevdim ama kimi, neden bilmediğim birini,
Kapılar kapalı yine açılmamış farzet görmedi birini.
Yanılgı yine başkasının kalbinde esen başka bir fırtına,
Pişmanlık bile değdiremiyorum yüreğime gerçekler altında.
Öyle sevdim bilmeden yerine başka birşey koyamadan,
Yanılgı bende, sevmemeli başkasının yüreğindeki gerçeği okumadan...
13/02/2006 13:30
Ufuk ÇobanKayıt Tarihi : 13.2.2006 13:31:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!