Öyle sev Şiiri - Nisan Yağmuru

Umudum
Başucunda beklemekte olduğum
Penceremin pervazına sıkışmış
Pencereme konan minik kuşun yerini yel almış
Gözyaşlarım kirpiklerime silmiş saklanmış
Çaresizliğimle boğuşuyor baş ediyorum
Belki de baş ettiğimi sanıyorum
Ruhumu saran esir alan
Zehirli sarmaşıktan bi haber
Önümde dikenli kanatan teller
Tenim soğuktan öte zemheri
Evlerin çatılarında beyazın kasveti
Bu kış değil
Yalnızlık yorgunluk çaresizlik
Acı keder ölümden beter Hasret
Güzelliğim ile büyülenmiş çiçeklere benzettiğin bedenimi
Kuru yapraklar sarmış Toprak bedenimi soldurmuş
Aynalar acır
Gözlerimin altında birikmiş düşüncelerime
Akan sular utanır dudaklarımın mat rengine
Görülen halime dayanılmaz
Gözlerim korkuyor utanıyor bakamıyor
Aks eden çehreme
Dokunsam üşütür canından mahrum ellerim
Bunlara dayanılır da,
Ya alırsa seni gördüklerin benden
Ruhuna dokunduğum halimle bil
Öyle sev
Gitme bitme
Hatırlarken, yad ederken beni
Hemen hatırla ne kadar çok sevildiğini
Alnıma değmedi yakan dudakların
Okşayamadın bahtımdan da Kara saçlarımı
Ceylan gözlünhep hasretle uzaklara baktı
Gözlerimiz kapanmadan sonsuzluğa
Birleşsin aşkımız erelim artık huzura..