Her sabaha yalnızlığıyla başa çıkarak uyanıyordu. Onsuzluğu solunda, yoksunluğu önünde.
Az önce düştü yanaklarından çenesine pişmanlığı.
Gözünde tütsü kokuları, yüzüne çarpsa da suyu her sabah yalnızlığıyla başa çıkıyordu.. Müphemliği dahili sorunuydu.
Hıçkırığı geçmişten kalmış, geçmişi unutmasına engel.
Arkasına bakmadan gitmeyi başarsa da, her sabah yalnızlığı ve pişmanlığıyla başa çıkmak zorundaydı..
Öyle sanıyordu?
Ne hasta bekler sabahı,
Ne taze ölüyü mezar.
Ne de şeytan, bir günahı,
Seni beklediğim kadar.
Geçti istemem gelmeni,
Devamını Oku
Ne taze ölüyü mezar.
Ne de şeytan, bir günahı,
Seni beklediğim kadar.
Geçti istemem gelmeni,
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta