Deprem..! Öyle Pervasız Ki, Deprem...) Ş ...

Olan olayı zihinde bu kadar güzel canlandırarak anlatabilmek her yiğidin kârı değildir. Şiirinizin anlamı ve anlatımı adeta büyülüyor. destansı bir havada olsa o kadar akıcı yazılmış ki bir daha bir daha okuyasım geliyor.Varlıklı ve yoksulu bir arada oluşunun insanlara verilen değerin ta kendisi. Tam puanla kutluyor başarılarınızın devamını sabırla diliyorum. Saygılarımla.

Şaire baştan söylüyor... 'Şiir değil, bir felaketin öyküsüdür' diye... Ama okumaya başladığınızda, 'serbest/hece' karışımı bir şiirle, hemde 'çok içten, doğaçlamayı' çağrıştıran bir şiirle karşılaşıyorsunuz...
İfadelere, tasvirlere, olayın tablosunu çıkaran resim gibi betimlemelere takıldım kaldım... Bu kadar etkili/çarpıcı yazabilmek için, depremi yaşamak gerekiyor sanırım...
Marmara Depremi olarak tarihe geçen 'asrın felaketi', ardında o kadar büyük bir yıkım bıraktı ki... Bölgeye yaklaşık bir ay sonra gittim, gözlerime inanamadım, hala 'toz' kalkıyordu yerleşim yerlerinden, harabeye dönmüş şehirlerden... Bir şeyler yapmak yerine, enkazı kaldırmak önemliydi... Hala çıkarılamamış ölülerden söz ediliyor, insanlar bulamadıklarını, bir umut kırıntısıyla aramaya devam ediyorlardı...
Bir de olayı 'baştan sona yaşamış' insanları düşünün... İşte Şaire de onlardan biri... Yerin değil, odalarda, evin içinde 'betonun çamur gibi' mayileştiğini, altınızda kıvrım kıvrım kıvrıldığını hissetmek nasıl bir duygudur? Dipten gelen o uğultu... Denizdeki 'ışık hüzmeleri..' Canhıraş çığlıkların kulakları tırmaladığı, nereye gittiğini bilmeden koşuşturan, korkuyla 'aklını yitiren' insanları... Köpeklerin acı ulumaları.. Bütün bunlar bir gerçek... Yaşanmış, zihinlerde derin izler bırakmış... Bölge halkı ülkemizin her yerine dağılmış... Kimi akrabalarının yanına, kimi arkadaşlarının.. Kimi de rastgele çıkmış ve gitmiş... Unutmak istercesine....
Şiir; bir felaketi, sıradışı bir depremi anlatırken, 'insan manzaralarını' unutmamış... Bir anda kenetlenen, sofrasında ne varsa bölüşen... Birbirinin yarasını saran... İlk şokun etkisinden çıkabilenlerin kurtarma çalışmalarına bizzat katılması adeta resmedilmiş şiirde...
Ve sona doğru 'neden bu kadar yıkım?' Depremle yaşayan ülkeler bilinirken.. Türkiye de önemli bir deprem kuşağı iken, neden bu kadar ölüm ve çaresizlik diye soruyor/sorguluyor şair... Sorgulamanın bilinçaltında, elbette güncel bir depremin, Van Depreminin yaşanmış olması var... Zira; hala 'ölüm, yıkım ve çaresizlik' devam ediyor...
İstisnai, temasını çok canlı işleyen 'özel' bir şiirdi... Böylesi yıkımların, acıların yaşanmaması dileğimle şaireyi tebrik ediyorum...
Selamlar saygılar sunuyorum Sn. Metanet Yazıcı Hanımefendi'ye...

'Ne iş olsa yaparım abi' zihniyetine bir de insan hayatını pazara değil, bit pazarına düşüren umursamazlığın sonucunda böyle kayıpların yaşanması çok da şaşırtıcı olmuyor. Allah yardımcımız olsun demekten başka bir şey gelmiyor elimizden. Duyarlı yüreğinizi ve güçlü kaleminizi kutlarım saygılar

Duygu yoğunluğunuzu, yüreğinizdeki sızıyı biliyor ve sizi yürekten kutluyorum... (Tam Puan + Ant.)
Sevgiyle, esen ve esinlerle kalınız...
Nafi ÇELİK

Evet şiir hayali değil, yaşanmış bir gerçek..
Rabbim bu felaketleri bir yaşatmasın insanlığa.
Saygılarımla tebrik ediyorum değerli insan.

Hürmet ve Selamlarımla + Tam Puan bütün şiirleriniz Antolojimde.

Dilin degil yüregin konusmus Metanet ablam, duyarli yüregine tebriklerimle...Saygi ve hürmetler...

Böylesi depremleri dipten hafif bir sarsıntı ile hisseden ve 'deprem oldu galiba' diyenlerin mutlaka paylaşacağı ama anlayamayacağı bir 'o an' duygusu var mutlaka...
Şiir bunu bütün acı anıları ile yansıtıyor...
Ve şimdi tekrarından Allah Korusun derken biliyoruz ki tekrarı olacak... Ya yetkililer ne yapıyor. 17 Ağustos sonrasının demeçlerini tekrarlamaktan başka...

Kaleminize, yüreğinize sağlık sayın Metanet Yazıcı...

Tam 12 yıl önce aynı sözler söylendi...Dendiki'' deprem öldürmez , binalar öldürür...
Görülüyor ki hiç bir değişiklik yok....Olası bir marmara deremine daha 12 yıl varmıdır bilinmez ama yine bu sözleri duyacağız.....
Herşeyi Allahtan bilmek ne kadar doğru?? yaşadığımız doğa bilimin en üst düzeyinde anlatılmakta bilinmekte ve buna rağmen hala başa sarılarak yaşanıyor afetler...Hala eskiye dönük binalar depreme karşı onarılmadılar....Günlerden pazar olması öğrenciler için mucize sayılır ya açık olsaydı???? ne olacak peki??
Yine hiç bişey değişmeyecek , yaralar sarılacak hayat devam edecek ve olası bir marmara depreminde ne olur göreceğiz hep birlikte bu bir gerçek çünkü..
Gerçekleri görmeden daha ne kadar yaşayacağız bir kaç binaya düzenleme getirmeyenler onarmaktan kaçınanlar çok daha fazla meblalar ödeyecekler zaman gelecek...Belkide canlarıda eklenecek buna.........

Afetler karşısında insanın acziyeti,
Kadere bağlıyoruz yaşanan felaketi...
Oysa çoğunda sebep;
İnsan denen varlığın eksik kabiliyeti...
Bir de o umursamaz, vurdumduymaz haleti...
İşi basite alan değişmez hüviyeti...
Herkes uzman kesilir kalfası, mahiyeti...
Elbette hiçkimsenin yoktur bir artniyeti!
Kimse ciddiye almaz görmeden felaketi...

İşte şiirin en sonu herşeyi açıkça göstermiş anlayana......
Metanet anne her zamanki gibi öğretici kendi içimize dönerek sorgulattırıcı anlamlı şiirinizi okumak kendi adıma kazançtı.....Saygılar sevgiler gönderiyorum...

Sebeplere takılma, onlar birer perdeler!
Vesileler sadece, O kahharı perdeler!
Niye verdi acaba, bu fetvayı şu kader?
Akil olan alıp ders, hikmetini irdeler!

Hayırlı çalışmalar.