Öyle Özlersin ki Yaşayamazsın

Öyle özlersin ki
Yaşayamazsın.
Ondan sonrasına
Kala kala sancılı bir bekleyiş kaldı.
Ağrılarından duramadığım bir bekleyiş.
Günden güne
Daha da uzuyor yol.
Her adımımı
Kaldırım taşlarının altından çıkarıp atıyorum.
Ona doğru akan
Kandan bir ırmağım.
Şu üstündeki kırmızı gül
Kanımın son damlası.
Şu üstündeki beyaz papatya
Giyindiğim son elbisem.
Öyle özlersin ki
Elinde değildir yaşayamamak.
Nefes aldığımı
Bir tek
Rüyama geldiğinde anlıyorum.