Öyle Özledim Şiiri - Rıdvan Cankiç

Sensiz nefes alamadığımı öğrendiler
Nerede olduğunu, nerede yaşadığını
En çok nereden geçtiğini bilmiyor musun dediler.
Bilmez olur muyum dedim
Dokunduğun bardağın diğer tarafında bekledim seni

Yüzünü kuruladığın havlunun kokusunda
Kana kana içtiğin suyun yudumlarında
Gökyüzünden düşen yağmurun damlalarında
Evimize giden sokaklardaki ayak seslerinde aradım seni.

Koklamak için yüzüne yaklaştırdığın
Bahçede yetişen çiçeklerin yapraklarında aradım
Belki dikenleri canını yakmıştır diyerek
Aynı gülleri avuçladım, sırf seni hissetmek için

Yattığın yastığa sarılmaya korkuyordum
Kokuna yanağımı dayarsam onu oradan almaktan korktum.
Ertesi güne, bir sonraki güne ve daha sonraki günlere sakladım
Sadece yastıktaki kokunu değil
Dolabındaki elbiselere bile sarılıyordum

Belki canlanır ve aniden içinde belirirsin diye düşünerek.
O kırmızı elbisene öyle sıkı sarılıyordum ki
Belki de sadece onu çok özleyip almaya gelirsin
Kollarımdan çekmeye kıyamayıp içinde tekrar doğarsın diye.
İşte öyle özledim seni.