saymadım,
kaçıncı vuruluşum sana.
Hepsi ipekten birer yara,
kanar, acır ama geçerdi.
Çünkü yürek çok sevdi.
İnadım; saygımdı kendime
Umudum inancımdı sevgime.
Heyhat, kime, niye?
Mevsimleri bilirsin,
çilelidir gelişi ve gidişi,
bilirsin sandım.
Ve insanlığımız çilelidir
olabildiğince…
Anlayamadın sen de,
beni hafife alman yok mu hele,
canın sağ olsun neyse,
sevmiş bulundum bir kere.
Tüm kılıklarımı yakıyorum,
tabuları yıkıyorum bu gece.
Artık ağlamak yok
ama galiba gülmek de…
Çok vurdun sen beni
bir türlü ölmüyorum diye.
Ölmedim evet ama gidiyorum.
varsay ki öldüm işte…
Ve öyle bir susuyorum ki bundan böyle
yok sana yok artık
son bir diyeceğim de….
Kayıt Tarihi : 2.10.2010 23:32:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Bekir Mutlu Gökçesu](https://www.antoloji.com/i/siir/2010/10/02/oyle-olsun-29.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!