Kaldırım taşları arasından
Ve
Sarp kayaların sıkıştırdığı cendereden
Fışkıran türlü nebatın,
Ben yine de varım
Ve özgürüm
Diyen sessiz haykırışlarını,
Duydun mu hiç?
Ya kelebeklerin?
İki günlük ömürlerine inat,
Rüzgardan kopacak kadar
Narin kanatlarıyla,
Sanki dünyanın öbür ucuna
Gidecekmiş gibi,
Umuda çırpınışlarını?
Aşkını ısrarla kumsala vuran
Dalgaların bitmek bilmeyen
İnatçı çırpınışlarını,
Rüzgarın yamaçlara
Fısıldadığı aşkını
Duyabilir misin hiç?
Ya beni?
Sen diye çarpan deliyürek atışlarını,
Damarlarımda dolaşan seni,
Anlayabilir misin hiç?
Söylemedim hiç sevdiğimi
Öylemi?
Peki gözlerimdeki
Sen dolu seni,
Ruhumu,
Benliğimi,
Umutlarımı,
Hayallerimi,
Düş kırıklıklarımı,
İsyanımı,
Sen amaçlı yaratılmış,
Bendeki seni,
Görebildin mi hiç?
Arif SönmezKayıt Tarihi : 28.2.2008 00:39:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!