Öyle Kutsal ki Seni Sevmek

Yıldızlar devralınca nöbeti güneşten
Sensizliğe destanlar yazılır, sayfalarca
Okur musun ki geçercesine kendinden
Burnun sızlayarak, ağlarcasına?

Yaşamak öyle zor ki güzelim
Hasretin bana senden yakın olunca,
Öyle anlamsız ki nefes almak
Bir yanım eksik kalınca.

Yağmurlar yağınca uykusuz gecelerime
Sensizliğe ağıtlar yakılır, saatlerce,
Duyar mısın ki sessiz yüreğimi
Çığlık atarcasına, çaresizce.

Savaşmak öyle beter ki burada
Yara alıp ölmeyince,
Ah öyle kutsal ki seni sevmek
Köz olup da sönmeyince.