Mor zambaklar kokan bahar,
Bana ne zaman,
Bulutları pembe gösterecek? ..
Aslında gözlerinin efsunu,
Bana gök kuşağının,
Tüm renklerini gösterip,
Kara bulutları da,
Pembeye boyar.
Gözlerinde bin, bir çiçek,
Görürdü yüreğimin dehlizleri!
Öyle kolay değil,
O gözlere bakabilmek.
Hani derler ya!
Aşık gözlere bakamaya korkarmış.
Gözlerimden anlayacak aşkımı diye,
Ve kaçamak bakışlarda,
Yüreğine korku saçarmış.
Yani mesele,
Sadece gözlerinde,
Tutuklu kalabilmekte gizli duruyor.
Bir de bakabilmekte,
Tabi ki; cesaretim yeterse?
Bir sır gibi, cemalinin narında,
Aheste aheste, yanmak ödülüm olsun.
Teninde uçsuz, bucaksız gelincikler açar.
Yani bahar senin teninin kokusuna benzer.
Senin kokunu andıran baharın delisiyim.
Evet, seni düşünmek, çıldırmak gibi,
Seni sevmek, sonsuzluğa erişmek gibi,
Seni görebilmek için, aya dokunmak gibi,
Gibi gibi de, ahhhhhhhhhhh ah!
Kuşlardan kanat dilenmekte cabasıdır.
Sahi bir kuş olsaydım, ne yapardım?
Sanırım kanatlarım sadece,
Sana gelmek için, palazlanır,
Gül yüreğine dokunmak için, yaşardım.
Bana O'nu unut diyorlar.
Hayır, senden vazgeçmeyi,
Asla düşünemem!
Çünkü...
Ruhumun baharı hazan,
Benliğimin şemsi izbe,
Ruhumun dehlizleri tarumar,
Usumun yaz yağmurları da,
İnan ki; kutuplarda matemde olur...
Kayıt Tarihi : 9.5.2014 13:20:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

göz aralığından bakışmışlığımız var
demiştim bir şiirimde samimi sahici yürekten gelen dizeler kaleminiz daim olsun
TÜM YORUMLAR (1)