Öyle İşte Şiiri - Zeynep Musaoğlu

Ve yine seninle güneşin doğuşunu izlediğim,
tel tel saçlarına dokunduğum,
O deniz mavisi gözlerine daldığım yerdeyim.
Yaşadığımız ve yaşayamadığımız tüm hayalleri,
Her şeyi yüreğimden, şiirlerime gömdüm.

Öyle işte ...

Kalemim gel yazsada yüreğim kan ağlasa da
Dilim susacak, bilmeyeceksin kalbimin Sen diye attığını,
Seni ne kadar çok özlediğimi..
Artık sadece uzaktan sevdiğimi,
Ruhun bile duymayacak.
Sen asla bilmeyeceksin.

Öyle işte ...

Resmini aldım elime yine,
Her zerresini ezbere bildiğim yüzüne,
Bir kez daha aşk ile, özlem ile baktım
Konuştum resminle senli benli,
Yaşadıklarımız ve hiç yaşayamayacaklarımızı.
Ve sarıldım resmine yutkundum, sustum.
Cümleler bir yumru gibi oturdu boğazıma.

Öyle işte...

Özleyeceksin pişman olacaksın,
Bir gün arayacaksın beni,
Konuşmak isteyeceksin,
Seni seviyorum diye.
kaç kez uyanacaksın uykudan,
Ve çok geç olduğunu anlayacaksın.

Öyle işte

Resmime bakıp ağlayacaksın,
Keşke diyeceksin keşke, keşke ve susacaksın..
İçin yanacak, tıpkı benim gibi
Ömür boyu kanayan yaram gibi
Benim duamı sende edeceksin,
Bu dünyada olmadı ama ahrette benimle olsun diyeceksin...

Öyle işte

Hiç eskimeyen anılar gelir aklına,
Yaşanmışlıklar ya da hayalini kurup yaşayamadıklarımız..
Pişmanlığın azap olacak ruhuna.
Zaman ne kadar geçse de,
Bir yaşanmışlık kalacak geriye
Ve imkan olmayacak dönmek için maziye...

Öyle işte...

İşte öyle...