Öyle İşte Şiiri - Reşat Öztoprak

Sen gitmek dersin,
Ben kalmak.
Ölmek dersin sen mesela,
Ben yaşamak,
Çırpınırcasına.
Sınırlar girdikçe
Dudaklarımızın arasına,
Gözlere düşüyor kahrolmak.
Özlemek mi?
Adı var sadece,
Öyle işte,
Neyse...
Bir yol düşün,
Yolun sonunda bir ev
Ve bahçesinde oynayan çocuklar.
Yok öyle bir şey,
Yok.
Var mısın ki olsun?
Öyle işte,
Zamanı geçmişken neysenin...
Susma ki
Bir zamanın yanan teninde,
Bir daha
Ve
Bir daha aşk olsun.
Kaçıncıdır acaba,
Sende birleşen
Bu kaçıncı aşk?
Cevap verme,
İstemem.
Bilmedikçe mutlu olmak...
Neyse...
Günah defterim kabardı baya,
Hayalinle sevişmekten,
Melekler bitap.
Elleri yorulmuş
Günahları işlerken.
Tanrıdan fazla düşünüyormuşum seni.
Haşa!
Şirkmiş var ettiğim.
Ben Tanrı değildim ki,
Neyi var ettim?
Bu kısır gecelerin koynunda,
Meleklerin vızıldayışlarında,
Sorma,
Tükendim, bittim.