Öyle İşte Şiiri - Cuma Aslan

uzaktan seyre dalarken bir çocuğu
seni anmamak ayıp olur mu
dudaklarında saklı hikayelerin
başını dahi bilmeden
dinliyorum bölük pörçük içinden
ahenksiz akan bir su gibi
anlatışı bana salınarak rüzgarın içinden akışını
gecenin hüznünden sıyrılırken yakarışlarım
duraklıyor bir kuşun gözünde bakışlarım
bir mumun yanı başında biriktiriyorum sevinçlerimi
olmuyor, anlatamıyorum senli hikayelerimi
ellerim uzansa da tutmak için güneşin kirpiklerini
bir karıncanın yürürkenki sesinden ürperiyor sesim
seni katsam da şiirlerime bir kısım
yine de anlamıyor beni ruhsuz bir kesim
savaşlar başladı yine gözlerinin dibinde
ben senle her savaşı kaybettim gözlerinin önünde
yenilgi benim
zafer senin
suç benim
yargı senin
savaş benim
meydan senin
kalkan benim
kılıç senin
kalem benim
harf senin

sonra eğildim kulağına bir ihtiyarın
adını sormak için yalnızlığın
sonbaharın not düştüğü alnında
kalabalıkları gördüm yazın ayazında

gitmesi zor mudur tırnağın etten
veyahut bir kalbin bir sözcükten
özlemin kokusu mudur gelen bu ekmekten
o son şiirim de geldi mi sana
beyaz bulutlara kara dumanlar üfleyen trenden

Züleyha hapsetse de Yusufu 'u mahzenine kalbinin
prangalar işler mi gözlerine bir yiğidin