Öyle Hudutsuzca Sevmiştim Seni

Öyle hudutsuzça sevmiştim seni
Başının üstünde bir yığın yaprak
Bedbin bir şekilde semaya bakarkenki kasvetin
Öyle bir sevmiştim seni
Yollarında hasretin ne geceyi beklerdi ne gündüzü
Ne kimseyi ne de kimsesizliği beklerdi benliğin
Veya benim içimdeki çavlan ve şelalelerin
Öyle bir akardı ki hislerim paramparça
Senin diyarındaki sensizliğim
Hasret minvalinde yazılan bütün şiirler
Benim vehmimde seninle hayat bulur
Öyle hudutsuzça sevmiştim seni
Hiçbir sınır kural tanımaz
Öyle hudutsuzca sevmiştim seni
Senin bensizliğinde benim sensizliğimde..........