Öyle Güzel Bir Yorgun Adam

Öyle güzel bir yorgun adamdı ki babam,
böyle bir gülüşüyle ve susuşuyla
emeği, ekmeği, barışı
öğretiverirdi tastamam.

Be komşum, zaten biz,
kadınımız erimiz,
bu toprakların ve bu suların insanları,
sızımızı, hasretimizi, öfkemizi,
biraz Eflatun, biraz Nesimî gibi,
onurlu, sessiz, efendice söylemez miyiz?

Adını gömleğimize işleyerek sevdiğimizin,
bir gül yaprağını saklayarak defter içinde,
balkonlara pencerelere dizerek saksılarımızı,
kamyonumuza teknemize ad koyarak arifane,
tüterek tütünümüzle kasketimizin altında,
denizlerle bulutlarla türkülerle kayıp ağarak...

Yani, bir kızın bir şiiri
herkesin uyuduğu saatlerde gizlice ezberlemesi
ya da tenha gecede bir üzgün savaşçının
gökyüzüne kurşu
..........
..........