Öyle dolu ki içim Şiiri - Derya Avşar

Öyle dolu ki içim

Öyle dolu ki içim bu aralar;
Bütün kuşlar göç etmiş yüreğimin kertelerinde.
Mutlulukları çalınmış gözlerimin ferinde.
Sürgünler yemişim gönlümün kentinde.
Bütün kelebekler saç uçlarımdan asılmış, inilti içinde.

Öyle dolu ki içim bu aralar;
Kaç mevsim geçmiş;
Bahar gelmeyeli, kuş cıvıltılarını duymayalı,
Gök yüzüne bakmayalı, martıların denizin üzerinde ki dansını görmeyeli...
Kaç mevsim geçmiş kim bilir kaç mevsim?

Öyle dolu ki içim aralar;
Haykırsam bütün dağlar üzerime yıkılacak...
Sussam içimdeki yangın cayır cayır yakacak...
Çekip gitsem benden bir eser kalmayacak..

Öyle dolu ki içim bu aralar;
Bütün terkedişler içimde yalnızlaşır.
Sanki içimde kimsesizler şehri inşa edilmiş!..
Büyük bir yıkım olmuş ve ben enkazı altında kalışım!
Çoğalır tabutlar içimde,
Tabutların ağırlığını omuzlarımda taşırım.

Öyle dolu ki içim bu aralar;
Serseri bir mayın var yüreğimin orta yerinde!
Çıkartıp atsam, binlerce ölü düşer içime,
İçimde tutsam, bir ben yaşayan ölü olurum kendimde...
Yaşarken ölmek ne garip duygu!
Ne garip kendi ölüsüne seyircisi kalmak...

Öyle dolu ki içim bu aralar;
Kaybolduğum ıssız bir sokağın ortasında,
Yalnızlığın deryası yankılanıyor içimde...
Nefes alsam boğulacak gibi oluyorum.
Ağlasam çıldıracak, vurup kırsam kan kaybından
Öleceğim...

Öyle dolu ki içim bu aralar;
Yaşamıma dair güzel olan ne varsa,
Hepsini savurdu ellerin karanlık yüzü.
Yüzünüze tukuresim var, ama değmezsiniz...
İyiliği, güzellikleri, mutlu insan görmeyi sevmezsiniz...
Artık düş dünyamda hiç kimseye yer yok.
Çünkü ne zaman dünyayı kendi renklerime boyadıysam,
Muhakkak biriniz çıkıp onu kana buladınız...

3 Ağustos 2025