uyudum uyandım. ben yine seni çok özledim.
ben sana doyamadım ki sen hep gittin.
gelişlerin mutluluk nirvanamdı, gidişin depresan komaları..
her günüme ayrı umutlar ekledim.
düşünüyorum da sen hiç gelmedin.
Silmedim senden sonra arda bıraktıklarımı..
ne yazılarım,ne rüyalarım,
içimdeki umutlarım.
hepsi bir köşede öylece duruyor işte.
senden öncesi zaten yoktu..
benliğim senden sonra varoldu.
umut artık sadece geçmişteki en büyük beklentimdi.
şimdi; umut umut! diye yalvaran kalbime
Unut unut! diye avutuyorum benliğime.
Umudunu yitiren birinden artık hiçbirşey bekleme.
umutlarım yok artık benim, unutlarım var.
-Senle ilgili artık ruhumda izler yok
-kalbimde yaraların hiç yok
-anıların arşivdede yok
-rüyalarımda bile yokk
yok yani.. böyleymiş kural.. izlerin yok olacakmış,kalbimde yaraların uçacakmış,anılar slaytlarını yitirecekmiş,rüyalarımda da kaybolucakmış..
bilmem ki öyle diyorlar işte.
-mıış,miş.
Gerçekleşmedi işte..
sadece olacakmış,uçacakmış,yitirecekmiş,kaybolucakmış..
Laura PsikolojikediKayıt Tarihi : 10.12.2011 15:18:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!