"Öyle Diyorlar" Şiiri - Celal Çetin

Hayali bir sevdiğim vardı, benim.
Yıllarca boşa aramışım, öyle diyorlar.
Onu sordum, gelenden geçenden.
Sorduklarım beyhudeymiş, öyle diyorlar.

Dediler, kimin kızı senin sevdiğin.
Dedim, yokmuş babası, öyle diyorlar.
Olabilir dediler, ya kimmiş anası.
Dedim, anası da yokmuş, öyle diyorlar.

Dediler, nerelidir hangi eldendir.
Dedim, mekânsız imiş, öyle diyorlar.
Dediler, sarışın mı esmer mi sevdiğin.
Ne sarışın nede esmer, öyle diyorlar.

Dediler, şimdi evi nerdedir sevdiğinin.
Dedim, Mekke’de imiş, öyle diyorlar.
Dediler, var git Arap eline, bul sevdiğini.
Dedim, parasız gidilmez imiş, öyle diyorlar.

Dediler, Hacılar gider her yıl, Arap eline.
Uğrasınlar oraya, söyle diyorlar.
Dedim, söyledim, tarif ettim hem evini.
Söylenen ev boş imiş, öyle diyorlar.

Söyledim isminde, Haçça giden Hacılara.
Çağırmışlar, ses vermemiş, öyle diyorlar.
Dedim, sorsaydınız oradaki kullara.
Sormuşlar, gören olmamış, öyle diyorlar.

Dediler, nerden bildin orada olduğunu.
Dedim, bilmem, hep öyle diyorlar.
Dediler, hayali aşk, kara sevda seninki.
Bu hayal ile yar bulunmazmış, öyle diyorlar.

Dediler, güzel mi bari uğruna yandığın.
Dedim, görmedim, fakat öyle diyorlar.
Dediler, görmeden sevilir mi hiç.
Dedim, çirkin sevilmez imiş, öyle diyorlar.

Dedim, işlediği nakışları gördüm, gösterdim.
Bunu yapan, çirkin olamazmış, öyle diyorlar.
Vah, vah, diyerek, gülüyorlar bana.
Ahretten evvel buluşamazmışız, öyle diyorlar.

Bir çöpçatan duymuş, kara sevdamı.
Himmet etmiş, acımış bana, öyle diyorlar.
Yapıştım ellerine, dedim kıy nikâhımızı.
Dedi, Celal, nişan, düğün sonra, öyle diyorlar.
() 8.8.1991