Öyle derin Şiiri - Gencay Akpınar

çimde ki kundalini ölü hisler hissediyor
Kendisi kendisine zıt gidiyor
İsmini sevmeyen bir şey
Kendinin tersi gibi
Doğmuş, var gibi
Ama bilmiyor, belki ölü, belki diri..

Dışımda ise ekimezi’nin gereksiz çabası
Yeniden yaşıyor
Psikolojik ayrışmadan
Birleşmeye dönmeye , hislerine
Ölü gibi çabalıyor..

Gelgitler..
Bir görünüp bir yok olmalar
Mesafeleri hiçe saymalar
Durugözü , bu işte
Görüyorum onları
Eski insanları
Beni
Başka bir yeri
Mesafesizliği..

Dematerilizasyon gibi
Bir anda, herşey
Varolan herşey
Olağandışı bir şekilde
Bazen veya genelde
Ki hiç farketmez bu
Kayboluveriyor , soluyor
Şaşkınlık uyandırıyor bu
Şüphe..

Apor..
Bazende birden bire beliriyor nesneler
Dematerilizasyona zıt
Onda aniden yok olurken beklenmedik bir şekilde
Aporda ise, bir anda nerden geldiğini anlayamadan
Nesneler beliriveriyor içimde..

Sonra çöpe gidiyorum
Aura’larımı kaldırıp atmaya
Çünkü içimde ona zıt şeyler doğarken
Vücudumda ki o enerji birikintisine nefes kalmıyor
Belli belirsiz kainatın temelindeki zıtlık
Beni sarsıveriyor..

Akaşik kayıt, nadir insanlar
Neredesiniz?
Evrenin hafızasında ne gizli?
Benle alakalı ne var ?
Sizde yalansınız
Biliyorum. .

Psikolojik terimler..
Artık psikolojimi bozuyor.
Canım sıkılıyor
Çimenliğe uzanıp
Yeşili ve toprağın o berrak kokusuna
Burnumla sımsıkı sarılıp
Öyle derinn...
Öyle derinn
Uyuyasım var artık
Uyuyasım var
Ahh
Öyle derin..