Akil insanlara, doğruyu sordum,
Sen cahilsin aklın ermez dediler.
Kalbimin sesiyle diyalog kurdum,
Er olan ipleri, germez dediler.
Mevlâ’dan istedim mertçe affımı.
Baş koyup meydana sürdüm atımı.
Açık tuttum amma gönül kapımı,
Kalleşler oraya,girmez dediler.
Bazen hoş görsem de,bazen yakındım.
Sitem ettim,küstüm,tavır takındım.
İftira attılar, şerden sakındım,
Müfteri, hak hukuk bilmez dediler.
Nice tarla sürdüm,nice bel teptim.
Nice fidan diktim,çiçekler ektim.
Eller sâfâ sürdü, ben çile çektim,
Allah dilemezse vermez dediler.
Ak gönlümü, kara sevdâ saralı.
Ciğerim yanıyor,kalbim yaralı.
Şifâ diye hekimlere varalı,
Âşık bu yaradan, ölmez dediler.
25.12.2001
Mustafa YaralıKayıt Tarihi : 17.1.2007 13:39:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!