Öyle dalmışım ki Şiiri - Mehmet Ali Demirel

İçime bir sessizlik çökmüş gecenin karanlığı gibi
Ne bir kuş,ne bir çocuk,nede rüzgar sesi
Öyle dalmışım ki hayale gözlerim dalmış çıkmış evden dışarı
İçimde ki nefes olmuş bana Arkadaş
Gah Sıla’dan gah gurbetten takılırım
Burda kendimle gülüşüyorum
Oysa bende evde ruh gezingan özleşiyorum
Beynimde töremeler beni aşıyor
Bir anda kaybolur benden ne isteyenler
Herşey normale döndü gözlerim sözlerim dizlerim ve de dizelerim
Herşey geceden kalan bir şimşek ile gibi aşikarlaşıyor
Peşinde yağmur
Sanki yüreğimde dökülüyor döküldükçe gecenin zurmat karanlığında
Sesisiz bir uğultu ardından ılık bir rüzgar ile şafağa yol alan zaman
Benim gözlerimde ki der yavaş yavaş derinliğini kaybeti
Usulca uzandım yatağıma nasıl uyumuşsam öyle kalmışım
Sabahın seherinde kuşlar çocuklar ılgıt ılgıt esen rüzgar vurur pencereme yaşadığım sevdamın ışınları
Haydi kalk düşme bir daha böyle derinlere canın Pazar’lara düşmesin
Yanlızlık eceldir mezara atmasın...

Memoçilo