öyle çok karışık değildi hayatımız,
ne de aklımızı karıştıran renkler vardı.
her şey çok sade ve sessiz,
uslu ve sakindi resimlerdeki yüzlerimiz.
ya siyah ya da beyazdı günlerimiz...
siyah ve beyazdı koynumuzda sevdalarımız.
kahkalarla gülmeyi öğrenmemiştik henüz,
bir yalın gülümsemeden ibaretti
ve öğrenmemişti henüz yalanı dillerimiz...
yasak bir bayram yeriydi dudaklarımız,
göğüs uçlarının serinliğinde dolaşırken...
...
siyah;
kapkara ıssız geceydi çığlıklarda,
bekçi düdüklerinin soğuk yalnızlığında...
beyaz;
perdeye vuran huzurlu aydınlıktı,
neşeli çocuk seslerinin sabahlarında...
...
yoksul hayaller kurardık kaldırımlarda,
düşlerimiz; mütevaziydi saçak altlarında...
sen ve benden ibaretti bütün dünyamız,
gelirsen beyazdı, gidersen siyah.
varsan aydınlık, yoksan karanlıktı...
göğü düşlerken mutlu olabilen,
mahkumlardık kendi zindanlarımızda...
ve o yılların en güzel şarkısıydı sanki;
çatal kaşık sesleri, yaz akşamlarında...
Kayıt Tarihi : 28.7.2019 10:40:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Tanju Çubukçu](https://www.antoloji.com/i/siir/2019/07/28/oyle-cok-karisik.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!