Öyle çok isterdimki.. Şiiri - Mustafa Nihat

Geceye karşıt nedir?
gündüz....
Karanlığa aydınlık,
hayale gerçek,
çirkine güzel, degilmi...

Nefrete aşk der gibisin...

Gecenin en olumsuzu...?
sessizlik, korku, çığlık,
sonsuz derinlik,
yalnızlık
ve sevgili..
en güzeli de.........
aşk dolu sarılmalar..

Peki sevgili....

Gece ayla,
gün güneşle,
nefret aşkla anılr degilmi...

İşte sevgili..
sen varya.....
Hayatıma doğan
aysın, güneşsin, aşksın..
sen.......;
ana rahmine düşen çocuk,
toprağa binbir umutla atılan tohum,
bendeki çocuksu yanımsın.......

sen.....;
bütün fülululuğuna ragmen,
en güzel olansın....

Sen varya...;
içimde...
ulaşılmadıkça daha büyüyen,
büyüdükçe patlamaya hazır
volkan gibisin....

Biliyorum sevgili..biliyorum..
sen bunları okurken
nabzının yükseldigini,
biraz mahçup, şaşkın
ve hatta..
düşüncelerinin toz duman olup
'neler oluyor' der hallerini hisseder gibiyim..
Ve sevgili...;
içinden çıkamayıp
'ya sevmeli, ya terkedip gitmeli' der gibisin...

Korkuyla/cesaret arasında,
med/cezir hallerini hisseder gibiyim...

Sevgili..;
Tanrı beni, sana layık
ve
tanrı sana
nefretimden degil,
sevgimden, sabrımdan, sadakatimden
ve...
şefkatimden nasip etsin..

.....................;
amiiiiin....der gibi olmanı
öyle çok isterdimki...
sevgili,
öyle çok......