Öyle bunaldım ki ! ! Şiiri - Mevlüt Bicik

Hergün olduğu gibi yine dükkandayım yalnız
Dalmışım tefekkür deryâsına, kalmışım hâlsiz
Koltukta otura otura, kaldı dizlerim dermânsız
Öyle bunaldım ki ! Bir çıkış yolu bulamıyorum.

Yukarıya tükürsem,bakıyorum ki ! var bıyık
Şu hayât-ı fânî, bana yapmıyor ki ! bir kıyak
Sahne-i ticâretteyim,fakat uyduramıyorum ayak
Öyle bunaldım ki ! Bir çıkış yolu bulamıyorum.

Aşağıya tükürsem, bakıyorum ki ! var sakal
Huzûrum bozuldu, yuvama dadandı bir çakal
Yaşadığımı kâr sayıp, elvedâ Dünya hoşcakal
Öyle bunaldım ki ! deme cesâretini bulamıyorum.

Karşıma tükürsem,bakıyorum ki ! var muhâtabım
El açıp yalvarıyorum, bilemem duyulurmu hitâbım
Merâk-ı dâimî'deyim,hangi elime verilir şu kitâbım
Öyle bunaldım ki ! Bir türlü kendimi bulamıyorum.

Kırcavî der ki ! Öyleyse tükürme, içine yutkun
Görüyorsun etrâfını, kimse kimseyle değil tutkun
Sabır ipine tutun ki ! Uhrevî sermâyene olsun katkın
Öyle bunaldım ki ! Bir türlü ben beni bulamıyorum.

Mevlüt Bicik
01.07.2006 saat 13.27
Esslingen