Öyle biri hiç olmadı Şiiri - Tha Crimotsa

Öyle biri hiç olmadı

Sen oralarda sandın onu

Öyle biri hiç olmadı

Kan suyuna bandın ölüp

Özlediğini sandığın her anında saçmaladın

Bugün ayın ondördü ağlamak çok istedim

Kim olduğunu anlamadın

Gel göğe bakalım dilimden kaybolur bu is tadı

Yaş ekmeğin damarlarda gezindikçe pis kalır

Sen anlamadan mutluluğunu sağlamak çok istedim de

Sen anmadın ismimi sen için hep insanım

Naber? İyi, seni sormalı.

Bir gün yükselir tutup yüzünden öpersem

O zaman anlarım belki

Öyle biri hiç olmadı

Kim verirdi bana parmak uçlarını

Yanık dilini rüzgarını

Çırpınan tüm kuşlarını

Bugün sol kolumda bir ağrısın

Söz geçirmek güç yüzüme

Çığlım sağırsın

güçsüzüm ağırsın

Bir gün öğrenirsen çok sevdiğimi belki sen de

Belki sen de ben gibi donup da kalırsın

Öylesine bir parçam ki yokluğunun duygusu

Bir gün belki yok olurum beni ondan alırsan

Sensiz öyle çok şey öğrendim ki

Bir gün anlatırım tekrar beni tanırsan

Fakat sen hiç sormadın

Öyle biri hiç olmadı

Ben olmasam kim özlerdi senin yanaklarının tadını

Ben olmasam kim fark ederdi unuttuğunu adımı

Ben de bir gün yanıp yüzüm göremezsem yarını

Unut beni kimim ki ben

Ben senin hiç olmadım

Benim hiç çinde bir ablam

Hiç de kalbim olmadı

Bildim bileli sendeydi gözüm

Kimse gelip oymadı

Yıllar önce kaybettiğim ruhu

Kimse yerine koymadı

Elimi kimse tutmadı

Sen, belki de hiç doğmadın