Öyle Bırakma Kendini Şiiri - Salim Erben

Ne zaman adını düşlesem içim titrer
Oyuncağı kayıp olmuş çocuk benzeri
Yavru bir ceylanın gibi şaşa kalır
İçimin kristalleri parçalanır
Gözlerin mevsimleri saklar
Senin dağların bahardır şimdi
Menekşeler çiğdemler açmıştır
Benim dağlarım ayaz
Gel hadi sarılalım bu yaz
Sen benim eksilen yanımsın
Yaprak yaprak yürek serdim sana
Gece mavisi alaca şafakta
Diken gibi saplanmış ayağına
Bozguna uğramış gibiyim
Öyle alaylı alaylı bakma
İçimden ne nehirler geçer
Sel sağanak döker
Her damla gök rengi
Bulut karası bir çift göz
Ha yağdı ha yağacak
Yeniden yeşerecek
Çöl yüreğin kıracı şimdi
Öyle bırakma kendini sen
Bitmemiş kavganın mutluluğu sun
Sensiz olunmaz bu zamanda
Sensiz ölünmez de bu asırda
Öyle bildiğin gibi değil
Gece gündüz nereye baksam
Bir karlı dağ var içinde
Bacasız ateş bir avuç köz
Alevden karanfil
Mühürle dudaklarıma öpüşünü
Yüreğinde bir sevda yeşersin
Bir gülüş bir öpüş
Günlerin sensiz geçtiği dibi
Geceler de sensiz geçmesin