Öyle bir zaman ki yaşadığımız,
Küçüğün büyüğe saygısı bitmiş…
Nasıl bir yürektir taşıdığımız,
Hepsinde yaşamın kaygısı bitmiş…
Canlara kıyılır durup dururken,
Dikenler sulanır güller kururken,
Bir kardeş kardeşi bile vururken,
Vicdanın acıma duygusu bitmiş…
Zaman adil değil dünya karışık,
İyilik pes etmiş şerle barışık,
Kararmış kalplerde yanmaz bir ışık,
Aklın hoşgörüye algısı bitmiş…
Işıklar sönmekte yarınlar kara,
Sağduyu merhamet girmiş mezara,
Herkesin gözünü kör etmiş para,
Dostluğun yıkılmaz sevgisi bitmiş…
Kayıt Tarihi : 17.10.2017 16:32:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Mehmet Çakır](https://www.antoloji.com/i/siir/2017/10/17/oyle-bir-zaman-7.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!