İçimde bir ses hep bir eksik var diyor,
Bir eksik...
Tamam bazen o eksiği ararken
Ortalığı,kendimi dağıtıyorum...
Kime ne zararım var ki!
Kendim dağıtıp,kendim topluyorum
Bu gelgitlerim ile yaşıyorum.
Birşeyler fazlaca yolunda gittiğinde de
Korkuyorum!!
O kadar çok alışmışım ki
Dağıtıp, dağılıp
Gün ağarırken toplamaya.
Kimseler görmesinden öte
Kendim görmeyeyim diye.
Eksikliklerim ile yaşamaya alıştım da,
Bir türlü yüzleşmeye cesaretim olmadı.
Kaçtımm, kaçtım, kaçtım....
Nereye gittiğimi bilmeden.
Öyle bir yerdeyim ki!
Bulut gibi bir rüzgarla dağılan,
Su gibi ayazda donmaya yakın.
Ateş gibi her dokunduğunu ısıtan,
Toprak gibi tohumlara can.
Herkese herşey oldum da!
Bir kendime bulamadım
Canım gibi bir can.
Hep kendime geç kaldım.
Artık kendimi yollara vurup
Kadran sona gelene kadar basmiyorum,
Kimseler duymasın diye..
Müziği sonuna kadar açıp
Avazım çıktığı kadar bağırmıyorum da!
Herşeye nokta koydum.
Öfkem bitti , gücüm dingin
Sadece
Bitmeyen içimde ki sessiz çığlığım.
Hadi kalk bakalım
Toplama ve toparlanma vakti.
Şafak sökecek birazdan.
M.T(29/01/21)
Kayıt Tarihi : 2.5.2021 22:05:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
29/01/21
![Meral Türker](https://www.antoloji.com/i/siir/2021/05/02/oyle-bir-yerdeyim-ki-14.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!