Öyle Bir Şölen Şiiri - Necdet Arslan

nedense suyun dirliksizliği
mavinin soğuk yüzlü gülümseyişi var akşamda

.
aramızdan dalıp çıkarak havalanıyor kuşlar
bir parkın köşesiyle komşulaşıyor güverte
küflü dalgalar bakışınla köpüklenmekte

.

hep senin kışlanda tüketiyorum zamanı
savrulmuş saçlarını okşamaya kalkmasam
huysuzluğun tutuyor basıyorsun amanı

.
tezgahlardaki hurda semaverleri
ince belli hüzünleri kırıp döküyorsun
tutabilsem hiddetini kıskıvrak saracağım

.
kokusunu tütsülüyorsun kumrallığının
kimliğini gizlesen de tırnaklarından tanıyor seni ay

.
şimdi şiir okumasan
sormak gerekmez mi
avlu kapısının ardındaki yalnızlıklara
neyle avunacağını

.
mahallenin uyuşuk kedileri
oturmuşlar kaldırım taşlarına caza kulak vermişler
bizse öyküler uydurma telaşındayız

.
izini kaybediyorken yıldızlar beni günaha çekişin yok mu
sesin iki kat daha suçlu oysa onlardan

.
yaz gecesinde neyin serinliği yakıyor dilimi
gizemin kaybolduğu tenhalara çekmesen olmaz mı ellerimi