Öyle Bir Şiir Şöyle ki Ey Hayat

Bana bir şiir söyle ey hayat!
İçinde siyah beyaz fotoğraflardaki,
İnsanların samimiyeti olsun.
Yalansız, riyasız kelimelerle kuşansın mısralar.
Yeşersin halkımın umutları yeşersin,
Baharın gelmesini haber veren ilk cemrenin,
Müjdecisi ve göz aydınlığı gibi.

Ne açlık olsun ne de ayrılık dizelerinde,
İçinde yaşamak sevinci olsun.
Yeni bir umut olsun ve yeni başlangıçlar,
Dağlara şarkılar söylesin kırlangıçlar.
Kalmasın yurdumda hiç fukaralık,
Ve de soğuktan titreyen nasırlı eller.
Zemheri de uzadıkça uzasın ne çıkar?
Sonunda açacaksa kırmızı güller.

Kalmasın kimsenin kimsede hakkı,
Olmasın hiç kimse kimseden üstün.
Mutluluk dediğin nedir ki kurban?
Bazen bir köpüklü kahve,
Bazen bir demet güzel kokulu tütün.

Öyle bir şiir söyle ki ey hayat!
Tüm zalimlerden hesap sorulsun,
Mahkeme ve mizan kurulsun.
Tek bir gariban mahsun olmasın,
Çocuklar koşsun yemyeşil kırlarda,
Uçurtmalar gökyüzüne uçsun.
Savaşlarda harap olmuş sokaklarda değil,
Gökkuşağının altında oynasın çocuklar,
Kötülük bir tek hikâyelerde olsun.