Öyle Bir Sevgili ki

Dün bir sevgili çağırdı beni kollarına
Bende hemen düştüm koşarak yollarına
Öyle bir büyük umut koydum ki o ufacık yüreğime
Bıraktım neyim varsa
Günahlarım hariç her şeylerimi geride
Ve kendi ellerimle toprak attım ufacık avuçlarımla üzerlerine
Dönmeksizin ayrıldım o eski köhne yaşantımdan
Zaten bıkmıştım usanmıştım hayatımdan
Yeni bir macera aramak için değil
Yeni bir hayat yeni bir düzen kurmak için değil
Hiçbir şeyi düşünmeksizin evet dedim sevgiliye
Öyle bir sevgili edindim ki kendime
Hiçbir şeye muhtaç etmedi beni
Bir tek muhtaçlığım vardı artık
Muhtaçtım artık sadece O’na ve onun sevgisine
Öyle bir sevgili edindim ki kendime
Yüzünü hiç kimsenin görmediği
Sesini hiç kimsenin duymadığı
Sadece bir yol değil bin bir ayrı ayrı gidilen yollardan
Ve sadece ulaşmak istenilen ama asla ulaşılmayan
Öyle bir sevgili edindim ki kendime
Sadece kendisi girdi gönlüme ve yüreğime
Attı her şeyleri neler kaldıysa benden kalan geriye
Ne biçim bir aşkmış ki bende ki yalan desem yalan değil
Hayal desem hayaller bile hiç kalır yanında
Onunlayken zindanlar bile cennettir sevene
Onsuz saraylar birer hapishane bilene
Ne zaman gelip girse gönlüme gönlüm bayram yeri
Ne zaman çıksa yüreğimden viran olmuş bir cehennem
Onunlayken zaman durur sözler biter diller yorulur
Uyku gelir de girer gözlere ama
Kalbimin her atışında hep o vardır artık dualarımda
Nereye baksam onun yüzünü görüyorum
Sanma ki ben kafayı yemişim deliriyorum
Her bir yandan O’nun sesi geliyor
Her bir kelimesinde içim ürperiyor
Zerrelerim titriyor heyecana geliyor
Sanki soğuk bir denizin ortasında kalmışım
Üstelik hem ıslanmışım hem de çıplağım
Dalgalar beni bir ona yakınlaştırıyor seviniyorum
Bir alıp götürüyor beni uzaklara üzülüyorum
Hem kavuşma ümidim var bitmek bilmeyen
Hem de kavuşamamak üzüntüsü var hiç dinmeyen
İçimde binlerce sayısız düşünce
Kimi öleceksin bu yolda kurtuluşun yok diyor
Kimisi nasılsa öleceksin belki ölüm kurtaracak seni
Bazen insan ufacık da olsa bir umuda sarılır ya
Bende günahlarıma sarıldım kurtulmak için
Günahlarımı senden ayrıldığım yollara serperek gelmiştim
Onlar sayesinde tekrar sana geri gelebildim
Zaten beni senden ayıran ne varsa hepsi senin için günahtı
Bana göreyse koskoca bir zevk deryasının bir ummanıydı
Öyle bir sevgili edindim ki kendime
Neyim varsa bıraktım sırf O’nun için geride
Artık ne bir keder kaldı nede bir ufacık üzüntü
Sevgilinin yollarından geçtim koşarak
Hem koşarak hem de büyük bir sevgiyle coşarak
Ardımdan dağları denizleri ovaları yürüttüm
Dostlarımı sevindirerek düşmanlarımı hüzne boğarak
Öyle bir yola girdim ki yolun sonunda
Benim için sadece bekleyen bir sevgili
Oysaki bu yolda kimileri cenneti umuyorlardı
Kimileri de cehennemi
Ben hiç görmediğim hiç duymadığım bir ses için
Düşmüştüm yollara
Oysaki attığım her adımda bin bir yüzünü gördüm
Bin bir sesini duydum o bitmeyen ulaşılmayan sonsuzluğunda
Binlerce kez âşık oldum her bir yüzünü görüşümde
Her bir sesini duyuşumda
Ölüyordum sanki eşsiz bir zevkle kelimelerin ihtişamıyla
Öldüm dirildim öldüm tekrar dirildim
Dedim ki sevgili ben ölmekten değil dirilmekten korkuyorum
Oysaki sen korkusuzsun korku sadece benim gibilerine
Korkma dedi gülümseyerek ölümde sadece senin gibilerine
Dedim sensiz bu beden zaten değil miydi cehennemde
Güldü peki cennet senin neyine?
Dedim cennetim sensin sensizlik ise cehennemim
Dedi görmek istemez misin sevgilinin yüzünü
Dedim gösterirsen eğer hemen kör et anında gözümü
Ben seni sen olduğun için sevdim
Ondandır ki ne cenneti istedim nede cehenneminden korktum
İstedim ki sonsuza dek devam etsin sorgum
Seninle her yer cennetim sensizlik cehennemim
Güldü ya bu günahlar peki ya bunca pişmanlıklar
Günahlarım beni sana götüren yoluma serpilen bir işaretti
Dedim beni senden ayıran zaten hep pişmanlıklarım oldu
Her bir pişmanlığımda her bir günahımda dedim ki hep bu sondu
Oysaki sevgili senin yolun baya bir uzundu…