Öyle Bir Öğretmenler Günüydü İşte

ÖYLE BİR ÖĞRETMENLER GÜNÜYDÜ İŞTE

Tebriğini kabul ediyor; bir öğretmen olarak teşekkür ederim sevgili dostum.. Sağ olasınız...

Ama bizi o kadar sevdiler ki sağ olsunlar,devlet de millet de sırtımızdan sopayı hiç eksik etmediler.
En sert polis copunu da böyle bir günde yemiştim. Hem de oğlum yaşındaki bir polisten. Acaba ilk öğretmeni kimdi onun, diye düşünmüşümdür hep.
Birkeresinde, sanırım 1983 teki Cihanbeyli kaymakamıydı. 24 Kasımda emir çıkararak, bizi bir ilkokul sınıfında toplayıp; sıkı bir nutuk attıktan sonra, leblebi şeker dağıtmıştı. Hem de sıraların üzerine dökerek. Belli ki başka yerimize koyacağımızdan endişe etmiş olacak ki: ‘Cebinize koyun! ’, diye de akıl vermişti kaymakam beyimiz sağ olsunlar!
Acı olanı, bazı arkadaşlarımız kaymakamın öğüdüne uyup o şekerleri adete kapışmışlardı.
Sanırım son katıldığım resmi Öğretmenler Günü kutlaması oldu.

Bir de bir 24 Kasım gününde meyhanede kutlama yapan arkadaşlara eşlik eden kaymakamın, laf ilerleyip, aradan mesafe kalkınca: ‘Öğretmen de kim ulan ben her gece bir öğretmen... ‘ Deyince: Vaay, sen misin bunu diyen! Yemişler pirzolayı, keyfler kebap; dişler gıcır gıcır. Kafalarda iyi ya; yiğitlikleri de üstünde. Önünde kebap; masada rakı. Kafalar da çakır hani. Hesabı da bir köy angudu ödeyecek olunca, kim dinler kaymakamı... Tutmayın ulan öğretmeni.

Nasıl bilmez bilmem ki koskoca kaymakam malının ne olduğunu! Bizim erkekler kaymakam beyin üzerine yürümüş. Kaymakam da: ‘Durun ulan yanlış anladınız Benim karım öğretmen! ’ demiş.

Öyle ya, adamın karısı öğretmen. Karısı değil mi! ? Çiftliği değil mi sürer de, eker de biçerde, her gece öper de. Her gece her şeyi yapabilir. Üstelik mevki, makam; kelle kulak... Kim ne diyebilir! Mühür kimdeyse, Süleyman odur. Kadın da aşkıyla değil de mühürle evlenmişse, bunları kaybetmediği sürece gıkı çıkmaz, çikamaz. Makamın, mevkiinin, mührün, kaymakamın hatırına herşeyi kabullenir.

İş tatlıya bağlanmakla kalmamış, kıyak olsun diye hepsine birer duble de rakı ısmarlamış kaymakam.

Aslında yanlış yapmış. Yetkin var nasıl olsa. Bin dokuz yüz kırklı yıllardan bu yana, öğretmenin kilosu kaç para? Nasıl olsa dayak yiye yiye, suçlana suçlana gözünün kirişi kırılmış. Vur elinden ekmeğini al. Ben olsam sabaha kadar nezarette yatırırdım. Sabah da İstiklal Marşı ve Atatürk’e saygı duruşundan sonra, Öğretmen Marşı eşliğinde, ilçede mıntıka temizliği yaptırırdım. O zaman, bu ülkenin velileri sana ömür boyu dua ederdi. Ama nerdeee… Belliki kendi de lavuğun biri. Gider benim gibi bir dinazora; okul kooperatifi, 1 tl(Bir kurşunkalem parasıydı o zamanlar) açık verdi diye soruşturma açarlar.
Bay müfettiş, eline bir kağıt verir
1- Aşağıdaki hakkınızda suç teşkil eden sorulara doğru ceap vermenizi rica ediyorum.
2- Bu kooperatif niçin açık verdi?
3- Bu parayı ne yaptınız?

YANIT:
1-Öğrencilerin 1 tl lik katkılarıyla kurulan okul kooperatifinin 1 tl (bir kurşun kalem fiyatı) açık verdiğini kabul ediyorum. Kooperatif eğitim amaçlıdır. Tüm sermayesi 50 tl dir.
2- Bu parayla bir kat, bir yat, bir araba aldım.
3- Bu soruşturmanın ders olarak okutulmasını, böylesi namuslu müfettişlerin de olduğunu memleketin görmesini rica ediyorum...
(İnanmayacaksınız ama gerçekten bu oldu. Okulda çocuklar kooperatifin nasıl kurulduğunu, öğrensin diye kooperatif kurmuştuk. Sermayesi 50 tl.. ve bununla alınan mal varlığı 1 düzine kurşun kalem, 20 defter bir düzine kırmızı kalem. 5- silgi. Öyle ya o günlerde başbakanımız T Özal: Koopertifmiş, demir yoluymuş buda ne, kominist işidememiş miydi? ... Bir kominist suç üstü olmuştu işte. (inanmayacaksınız ama bu oldu, aynı müfettiş okula kazandırdığım kitaplıktaki 750 kitabı görmemiş, gelen teftiş raporunda; okula kitaplık kurmamı tavsiye ediyordu.) her neyse konumuza dönelim.

Düğün değil, bayram değil... misali; senin neyine gerek gün, yıl; doğum günü. Allahın Sümerbank picamalı, tercüman gazeteli 657 lisi... Neyi kutluyorsun ki. Hiç bir şey bilmiyorsan kıçını kır otur evinde çekirdek çitle..

Sabaha karşı dışarda bi kıyamet, bir hangırtı, bir tangırtı… Altı arkadaş kasabada birlikte kalıyoruz o zamanlar. Belediyenin misafirhanesini cebren ve hile ile işgal etmişiz. Pencereden baktım ki bizim kaymakamın sarhoşları minübüsten iniyorlar. Ama inen cumburlop suya.

O gece Gölyazıya müthiş bir yağmur yağmıştı ve belediye altyapı çalışması yapıyordu; onun için bütün sokaklar hendek gandaklarla dolu, delik deşik.. Minibüsün durduğu yerde, tam da kapı ağzında bir metre derinliğinde yol boyunca lağım çukuru var. İçi silme su dolu. İnen cumburlop içine içinde. Minübüsçü haytanın biriydi. Bilmem bilerek mi durdu orada. Kafa da iyi ya ancak ayıldılar. O gece ‘Nam saldılar düşman içinde! ’ bizim eğitim ordusu.

O gece ne oldu dersiniz? Yarısı sağcı, yarısı solcu bizim aslan arkadaşlar sabaha kadar vatan kurtardılar.

Ama işte kurtardığımız vatan… elin oğlunun önünde lök gibi diz çökmüş; ‘Bir türk dünyaya bedeldir! ’ diye diye altın yumurtlayan tavuklarımızı kestik; şimdi, ben vatanımı pazarlıyorum, diyen oynakbaşımızla övünüp duruyoruz. Vaşinton kabe, Brüksel kıble; Karımızın donu bile ithalken; sakızın oruç bozup bozmadığıyla meşguluz. Atatürkün İran olmayacağız! ’ dediği o, İran bile daha onurlu, dik duruyor emperyalizmin önünde.
O zaman eski sağcı (bazılarına göre ’dönek’) yeni solcu (bazılarına göre ‘mit ajanı) olan zavallı ben; o gece ise onların gözünde asosyaldim.. Çünki kalıp okumaya çalışmıştım.
24 kasım hep bana o sopayı, leblebi şekerini, bir de asosyalliğimi hatırlatıyor nedense.. Allahtan umut kesilmez
Devri zamanında, öğretmeni protokolde ilk sıraya koyan Başöğretmene Atatürk’e ve bu ülkenin örgütlü, namuslu öğretmenlerine saygılarımla.

24 Kasım Öğretmenler günümüz kutlu olsun.
Mahmut NAZİK 24 Kasım 2010