Öyle Bir Kadın Şiiri - Utku Özbay

İnci kolyesi sarkıyordu, çıplak gerdanından…
Ve çıplak kalmıştı bir omuzu…
Omzundan, aşağıya doğru kayıverdi birden…
Ve sutyeninin, kopçası göründü aniden
İnci kolyesinden, taneler döküldü sağa, sola…
Ve kızıl saçlarından…
Beyaz teninden…
Aniden...

Özenle taranmıştı saçları, güneşte daha bir kızıldı
Özenle sürülmüştü dudaklarındaki pembe ruju…
Ve belli oluyordu istemese de
Utangaç bakışı, vuruyordu masaya…
Fazla konuşamadık, çok bir şey anlamadım…
Sanki bir anda sabah oldu.
Başımı, çevirip de bir de sağıma baktım…
Yatağımda, beyaz saçlı bir kadın…

Sanki hâlâ aynıydın, değişmemişti gerdanın…
Azda olsa sarkmıştı biraz solmuştu derin…
Ama olsun sana bu daha bir yakışmış…
Hele bu bakış…
Yanımda, usulca yatan bir sanat eseri gibiydin…

Sanki bir resimdin usta ellerden çıkan…
Ve öyle bir resimdin ki zemheride…
Sanki bir deli ressamın portresinden…
Bir Dalli’den, bir Abidin’den…
Çıkmış misali yağlı boyalarla…
Ve öyle bir kadındın ki sen…
Yanımda uzandın uzanalı…
Öldüğünü anlamamışım…