Öyle bir haldeyim ki,
Yüklü canım kendi olgun meyvasıyla,
Yüklü canım meyvasıyla.
Kim şimdi gelecek ve yiyecek ve doyacak?
Canım kendi şarabını taşıyor.
Kim şimdi döküp içecek ve çöl ateşini serinletecek?
Bir ağaç olaydım çiçeksiz ve meyvasız
Çünkü bereketin ağrısı daha keskin çoraklıktan,
Ve hiç kimsenin almayacağı zenginin acısı
Büyük kimsenin vermediği dilencinin kederinden.
Bir kuyu olaydım kuru ve kavruk
İnsanların içini taşladığı
Çünkü böylesine dayanmak daha iyi ve kolay
Yaşayan bir su kaynağı olmaktan
Gelip geçecek ve içmeyecekse insanlar,
Ayaklar altında çiğnenmiş bir saz olaydım keşke,
Çünkü daha iyidir gümüş telli bir lir olmaktan
Ev sahibi parmaksız,
Ve çocukları sağır bir evde,
Sevgiliye ulaşamayacaksam,
Niye yol olayım gidemeyeceksem,
Derin bir yar olaydım deniz kıyısında,
Sevgilisine ağıt yakanların
Sevda Şarkıları söylediği,
Kulakları duymayan, gözleri görmeyen
Dilleri suskun bir koca adam olaydım,
Sevdiğine ulaşamayacak olacağıma.
Bursa...20 Ekim..2003
Ali Osman YılmazKayıt Tarihi : 26.10.2003 12:59:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!