Öyle Bir Gece Şiiri - İrfan Karapınar

Dumanlar,karşı kaldırımlardan üzerime yağan
Başıboş bir karanlıktan çıktım,savaş gibi
Başıboş sokaklarda dolaşıyorum şimdi
Elektrik direkleri geceyi fethetmiş
Boğuk boğuk,suratımı inceliyor arabalar
Çevre yoluna tanıdık kamyoncular dizilmiş

Tünelde uğultular çınlattı kulağımı
Dört duvar arasında dolaşan kornalar
Sahilde,kayalıklarda,kaybolmuş kızlar var
Her biri namussuzluğun bekçisi,lekeli kızlar
Dostoyevski’nin kahramanları geziniyor etrafta
Şu garip garip bakan,Raskolnikof olmalı

Kore gazilerindan biri madalyasını sallıyor
Bir sarhoş şarkı söylüyor,perişan
Apartman pencerelerinden ışıklar gülümsüyor
Her biri bir dost gibi kediler miyavlıyor
Aşıklar sigaraları mehtapla bir söndürüyor,perişan
Deniz,gelecek fırtınadan haber veriyor

Kenarda,balıkçı limanında tekneler uyuyor
Dev dalgalarla boğuşmaktan yorgun düşmüş
Karanlığın tebessümüne cevap veriyorum
Gözleri santim santim ruhuma girmiş
Romanlar geçiyor şimdi önümden
Şu garip garip bakan,Raskolnikof olmalı

Saat ikiyi buldu,vücudum ağırlaştı
Annemin şefkatli kollarını hatırlıyorum
Bütün şarkıların ezgileri bitti
Artık nostaljik bir havaya bürünüyorum
Çocukken ne güzeldi,sağırdı nefsim
Şimdi o günleri yâd ediyorum

Şehrin kulakları eğilmiş,beni dinliyor
Uzaydan yaratıklar gelmiş,beni dinliyor
Şairler bulvarında rüzgârla oturuyorum
Hiç söylenmeyecek şiirler okuyorum
Kandiller yüzüyor eski zaman tünellerinde
Dar bir otel penceresinden geçmişi izliyorum

Güneş vurdu dalga dalga omuzlarıma
Gözlerim,yorgun gecenin hayalini sayıklıyor
İnsanlar uyandı,koca şehir uyandı
Utancını gizleyen her şeyi göründü dünyanın
Bu benim dünyam değil,olamaz
Vampirler gibi,kuytu bir köşeye çekiliyorum
aralık 91