Öyle bir boşluktayımi Şiiri - Cengiz Dölek

öyle bir boşluktayımki anlatamam
dünya boş dönüyor insanlar hep içinde koşuyor
bense serseri adımlarla yürümeye çalışıyorum
benden uzak herşeyin peşinden gitmeye devam ediyorum
sevginin tutsak oldugu bir gezegende yörüngeye oturmuş
bir gemi veya adını siz söyleyin
dedimya hayat boş bizlerde hayelden ibadetiz
zaman tüneli yine işbaşında çalışıyor sürekli
arkana dönüp bakmaya fırsat bile vermiyor
bir fidan gibi bazen yeşeriyor bazende kuruyorsun
insanı yaşatan sevgiymiş birileri tarafından farkedilmek
ve o farkı görmek yani önemsenmek hayatın tadı
insanın yaşam kaynagı olan kanın içinde sevgi baloncukları
işte onlar sevgiyle dolub kalbe boşalalıyorlar
o serseri adımlar beni biraz daha hayattan uzaklaştırıyorlar
gecenin karanlıgına bırakıyorlar
bu gece sonbahar kokuyor kuruyan yapraklarda caddeleri süslüyor
kaldırımları örten yapraklar beni düşündüren anılar
bu gece yalnız değildik ama içim üşüyordu
geceyi gözyaşlarımda süslüyordu sessiz bir pınar gibi süzülüyorlardı
sürekli elim telefona gidip geliyordu sanki bir mesaj bekliyordu
içimdeki ses bekleme gelmez ve gelmicek
bende ona inat sürekli telefona bakıyordum biliyormusun yine okazandı ((içimdeki duygu))
kaybetmeye alışmıştım ama ona yenilmek canımı çok açıtıyor
ne garib bir duygu ki senin ugruna ölecigin biri varken
onun seni hep görmezden gelmesi yada görmek istememesi
sonrada adını mantık koyması duyguları frenlemesi
bunu çok güzel birşekilde başarması
evet onu seviyorsan gözyumacak vede kaderine razıolacaksın
bu limandan birgün bu gemi kalkacak kendini ya azgın dalgalara
yada akan sulara bırakacak belki bir gün kader bizi karşılaştıracak
yaşadıklarımız sade bir anı olarak kalcak ((içimi acıtıyor))