Öyle bir akşam ki,
iğne atsan adım atılmayacak bir kalabalığın ortasında,
bir başıma,
yersiz, yurtsuz,
gurbetindeyim.
Sorsan buna gurbet derler,
ama bi bilsen ki, ben buna ölüm derim.
Öyle bir ölüm ki bu,
güneş batarken,
rüzgar eserken,
kokusu burnumda tuzlu denizin çırpınırken dalgası,
tıpkı annesini arayan yavrucak gibi gözlerim.
Büyümüşte büyümüş,
bir telaşlı, bir telaşlı ki,
amansız çığlıklar kopara kopara,
seni arıyor o hengamede.
Ben ise sensizlikten sana koşarken,
durmak,
seni ararken bir anlığına durmak
meğerse korkuların en büyüğü,
en kötüsüymüş o gamlı yüreğimde.
Öyle bir akşam ki,
seni sevdim..
Sonbahar en güzel mevsimdi.
Eylül en güzel aydı benim için.
Ben seni öyle bir sevdim ki,
sevmek,
seni öyle sevmek,
meğerse sevmelerin en güzeli,
en özeliymiş, o sensiz kalbimde.
- Hurrezan
Hurre ZanKayıt Tarihi : 8.1.2024 00:50:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!