İki kere iki dört
Onu bana öğretmenim vardı
Adımın baş harfi o
Onu da bilmiyor muyum
Ama bana öğretmenimin hediyesi
Bana başka
Bana güzel
Bana iyi bir gelecek
Bana en güzel huy
İyi bir insanlık verdi
Bana özgürlüğü
Bana düşünmeyi
Bana çileyi değil, mutluluğu verdi
Korkmayı değil
Kaçmayı değil
Savaşmayı da değil
Bana başka kazanmayı öğretti
Ben barışı aldım öğretmenimden
Uygun adımlarla ilerliyorum
Ve ben savaşları ondan kazanıyorum
Yani yenilmiyorum hiç
Yenemiyorlar
Bana bakmasını
Bana beni bile öğretti
Şu kitapları okuyorum
Şu yazıları yazıyorum
Şu resimleri yapıyorum
Şimdi öğretmenim gökyüzüne bakıyor
Beni gökyüzünde öğretmenimi görüyorum
Işıkların aydınlıkların içinde
Yıldızlardan bir gül atıyorum öğretmenime
Kızmasın kendinden yüksektim ya
Beni oraya çıkardı diye
Seviniyor öğretmenim
Kayıt Tarihi : 14.8.2011 22:46:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!